Coverstory GrootHeerenveen 6-2021 & artikel GrootSneek 6-2021, Groot Fryske Marren 7-2021 | Tekst: Janita Baron, Fotografie: Mustafa Gumussu / FPH

Kenny Douwenga begon aan een tweede carrière als… straatfotograaf

“Het begint met kijken!”

In het hart van de wijk Skipsleat in Joure woont Kenny Douwenga. Geboren in Oudehorne en opgegroeid in Heerenveen heeft hij nog altijd een goede band met deze roots. Deze band wordt nu bestendigd met een expositie in de Logekamer van het Posthuis Theater in Heerenveen. Kenny, in het dagelijkse leven financieringsadviseur voor ondernemers, is in zijn vrije tijd fervent straatfotograaf. “Op straat kan ik uren met mijn camera rondhangen, helemaal opgaan in de massa en zo foto’s maken van unieke momenten in de stad, van de levens van volledig vreemden. Die foto’s publiceer ik voornamelijk op Instagram. Nu kreeg ik de kans voor een solo-expositie in de Logekamer van het Posthuis Theater. Super, natuurlijk!”

Na de havo weet Kenny Douwenga niet zo goed welke vervolgopleiding hij wil gaan doen. “Ik wist niet wat ik wilde, tot een decaan met het idee kwam om naar de nieuwe heao in Leeuwarden te gaan.” Dat blijkt een goed plan. Kenny voelt zich er meteen thuis . Na zijn stage bij de, toen nog, Amrobank weet hij dat dit zijn toekomst zal worden: het bankwezen in. Dit wordt de NMB, de voorganger van de ING, waar hij vijftien jaar werkt als zakelijk accountmanager.

Zelfstandig met een éénmanszaak

Rond de eeuwwisseling is Kenny toe aan een nieuwe uitdaging. De banksector is volop in beweging en hij heeft het idee steeds verder van ‘zijn’ klant af te komen staan. Daarom gooit hij in 2004 het roer om en begint zijn eigen eenmanszaak Kendesk in Sneek. Ook dit is weer een goede beslissing: Kenny kan onafhankelijk aan de slag om ondernemers te helpen met zakelijke financiering en hen daarmee volledig ontzorgen. Eigenlijk hetzelfde werk als bij de voormalige werkgever, maar nu voor zichzelf. En dat bevalt heel goed. “Ik kan 100% van mijn tijd inzetten voor dat wat ik graag doe: aan tafel met ondernemers om hun verhaal te horen en te kijken hoe ik kan bijdragen aan de realisatie daarvan. Dat geeft mij voldoening.”

Omdat Kenny het bedrijf in zijn eentje runt heeft hij de vrijheid om zijn agenda zelf in te vullen. Hij wil er wel iets bij gaan doen, iets creatiefs. Zo ontstaat het idee om vier dagen in de week te gaan werken, om daarnaast ruimte te krijgen om nieuwe tijdsbestedingen op te pakken.

Achtduizend volgers op Instagram

In 2017 pakt Kenny letterlijk de camera op tijdens een basis- én vervolgcursus fotografie. Hij ontdekt dat straatfotografie goed bij hem past en gaat op pad. “Het begint met kijken. Mij valt altijd van alles op als ik om me heen kijk. Ik zoek naar lijnen, contrasten, een fraaie achtergrond, een bord of tekst, schaduwen, reflecties. En dan het liefst in combinatie met een juiste persoon die voorbijkomt.” Kenny vertelt dat hij in het begin rustig een half uur stond te wachten op een pleintje tot het juiste moment. “Nu ben ik soms wat ongeduldiger en loop ik verder en kom ik op een ander tijdstip terug.”

Inmiddels is deze Jouster geen onbekende meer in de straatfotografie. Kenny Douwenga heeft achtduizend volgers op Instagram. Hij doet mee aan de Urban Fotorace die dit jaar in Maastricht, Amsterdam en Den Haag gehouden wordt. Ook exposeert hij met enige regelmaat zijn werk. Zo heeft Kenny meegedaan aan ‘Slach troch Akkrum’ waarbij veertien foto’s te zien waren in Jachthaven De Drijfveer. Twee van zijn foto’s zijn te zien geweest bij een tiendaagse straatfotografie-expositie in Venetië. En nu de theaters weer open mogen is zijn zwart/wit werk te bewonderen in de Logekamer van het Posthuis Theater.

Steden ontdekken

Zoals Kenny het vertelt, “een tentoonstelling in Venetië”, klinkt het heel gewoon, maar dat is het natuurlijk niet. Hoe komt Kenny op deze ‘Venice Photolab’ terecht? “Tijdens mijn vakantie in Frankrijk in 2019 kreeg ik een DM (privébericht – red.) via Instagram binnen met de vraag of ik interesse had. Ik moet er wel bij vertellen dat ik vijftig euro per foto moest betalen om daar te hangen. Maar ja, wat is dan dat geld ten opzichte van de ervaring?” Uiteindelijk maken Kenny en zijn vrouw er een heerlijk lang weekend Venetië van.

Inmiddels zijn er al verschillende steden vastgelegd door Kenny. Hij houdt vooral van de dynamiek in de Randstad. Maar ook in Leeuwarden en Groningen fotografeert hij graag. Verder gaat Kenny in zijn eentje op stap in het buitenland. Steden die hij aanraadt zijn Berlijn, Hamburg, Nantes en Marseille. “Dat zijn echt mooie steden om onopvallend aan de slag te gaan. Er zijn zoveel mooie steden om nog naar toe te gaan; op mijn lijstje staat onder andere nog Charleroi, die stad kreeg ik zelf laatst als tip mee.”

Opgaan in de menigte

“Het is de bedoeling dat ik niet teveel opval met mijn camera. Ik gedraag me onopvallend en hang meestal een beetje de toerist uit door rustig de stad door te gaan, alles in me op te nemen en ongemerkt foto’s te maken” Zo krijgt Kenny het voor elkaar om mensen te fotograferen zonder dat ze zich daarvan bewust zijn. “Ik wil onopvallend te werk gaan en een subjectieve indruk geven van het dagelijkse leven in de stad.”

Hij werkt met een kleine compacte camera van Fujifilm. Deze heeft een kantelbaar scherm waardoor hij vanuit de heup kan schieten en sowieso minder opvalt bij zijn onderwerp. Grotere toestellen met een flinke lens vallen te veel op, vindt hij en zijn daarom minder geschikt. “Ik zal ook nooit vragen of ik een foto mag maken, ik vind dat deze werkwijze de leukste en meest spontane foto’s oplevert.”

Vivian Maier

Het gesprek komt op Vivian Maier. Vivian Maier was een nanny die het leven in de Amerikaanse stad documenteerde, een straatfotografe dus. Gewoon lekker kalm door een stad wandelen en fotograferen wat er op straat gebeurt, dat is typisch iets wat Vivian Maier deed in de jaren 50 tot en met 80 in Amerika. Een paar jaar geleden, tegen het einde van haar leven, werd haar indrukwekkende oeuvre in één klap ontdekt. Haar reflecties, lijnenspel en oog voor details veroorzaakten direct een wereldwijde sensatie.

“Vivian is een echt voorbeeld voor mij!”, zegt Kenny. “Ik heb de documentaire over haar leven en de toevallige ontdekking gezien en meerdere boeken over haar werk in mijn bezit. Het is zo interessant hoe zij fotografeerde en de wereld om haar heen vastlegde. Dat is wel echt een trigger voor mij”.

In het werk van Kenny Douwenga is deze invloed dan ook zeker te herkennen. Zoals gezegd is Kenny ook op zoek naar reflecties, naar tegenstellingen en lijnen en kaders. En het liefst iets contrasterend erbij dat ons als beschouwer extra triggert.

Iets met vissen

In 2020 doet Kenny mee aan de Urban Foto Race. Hij krijgt een eervolle vermelding voor zijn deelname. Bij deze challenge krijgen zo’n honderd straatfotografen opdrachten die je in een soort race tegen de klok moet afronden. Bij verschillende checkpoints in de stad krijg je dan een nieuwe opdracht en zo maak je tijdens deze wedstrijd foto’s op thema, waarvan je na elke race drie foto’s aanlevert bij de organisatie. Deze zomer staat de Urban Fotorace opnieuw in de agenda van Kenny. De fotorace wordt gehouden in Maastricht, Amsterdam en Den Haag. Na de challenge wordt er een winnaar bekend gemaakt.

Kenny Douwenga ziet fotografie uiteindelijk niet iets om geld mee te verdienen of iets waarmee hij veel bekendheid mee wil krijgen. “Ik vind het fotograferen zelf leuker dan het uiteindelijk gebruiken van de foto’s. Ik hoorde een collega straatfotograaf eens zeggen: ‘Catching the fish is more exciting then eating it’. En dat geldt ook voor mij. Het is zo leuk om een dag op straat te zijn en natuurlijk, ‘s avonds thuis ben ik nieuwsgierig naar de vangst. Dan heb ik de jas bij wijze van spreken nog aan, terwijl ik de foto’s upload op mijn laptop.”

Gewoon beginnen

Tot slot wil Kenny aan iedereen meegeven dat je gewoon moet beginnen. “Koop een camera, dat kan zelfs tweedehands, en ga er op uit. In de fotografie kun je kiezen uit zoveel specialisaties dat er voor ieder wel iets tussen zit. Daarnaast is het ook nog eens lekker gezond om aan de wandel te gaan, op zoek naar jouw onderwerpen!”

Kader 1: Scootmobiel

Kenny: “Deze foto heb ik gemaakt in Leeuwarden. Dit is zo’n plek waar een grote, opvallende poster hangt aan de achterzijde van een winkel. De verschillende lijnen rondom de poster zijn dingen, waar ik ook erg op let. Zo krijgt de uiteindelijke foto direct al een soort kader, een lijst. Op zo’n plek wacht ik dan op een fietser of een voetganger die voorbijkomt. Het moet wel iemand zijn die enigszins bijzonder is, opvalt. In dit geval werd het een man in een scootmobiel. Een beetje geluk is dan dat het uiteindelijk net lijkt of de dame op de poster balanceert op de schoot van de man. Daar word ik dan blij van.”

Kader 2: Als blikken…

Kenny: “In de binnenstad van Groningen vind je op heel veel plaatsen deze graffiti terug. Een gezicht, groot en altijd enigszins triestig. Voor mij een uitdaging om er iets of iemand bij te fotograferen. En soms word je dan zelf gespot, ondanks dat ik de foto snel nam. Het oogcontact, haar blik, heeft ergens gelijkenissen met de schildering aan de muur.”